سال ۲۰۰۸، دانش‌آموزی دبیرستانی به نام کاتلین کوون Caitlin Cowen به علت تومور ساقه مغز، جراحی شد، این عمل جان وی را نجات داد، اما باعث شد که قسمت چپ بدن و قسمت سمت راست صورت‌اش فلج شود. کاتلین ماه‌ها در ویلچر بود تا سرانجام توانست بر ضعف خود غلبه کند و راه برود، اما چیز مهم‌تری که او را می‌آزرد فلج صورت‌اش بود. او که نوجوانی ساکت ولی اجتماعی بود، نمی‌توانست با این صورت نیمه فلج، احساسات خود را در صورت‌اش بروز دهد و لبخند بزند.

کسی که سالم باشد، نمی‌تواند درک کند که توانایی حرکت دادن عضله‌ای که گوشه لب را بالا می‌آورد، چقدر اهمیت دارد.
پدر کاتلین که خود یک پزشک بود، مدت‌ها در کتاب‌های پزشکی جستجو کرد و مشکل دخترش را با متخصصان زیادی، مطرح کرد، تا سرانجام یک جراح عصب صورت مقیم بوستون به نام تسا هادلاک را پیدا کرد. این جراح، سال‌های سال بود که کارش برگرداندن لبخند به صورت‌های دچار فلج صورت به خاطر آسیب زایمانی، مشکلات زمان تولد یا کسانی بود که مثل کاتلین به خاطر تومور فلج شده بودند.


سرانجام یک عمل جراحی دومرحله‌ای به نام free gracilis transfer برای کاتلین انجام شد. در این عمل قسمتی از عضله‌ای در میان ران، همراه عروق و اعصاب‌اش برداشته می‌شود و به صورت پیوند زده می‌شود.
عصب عضله پیوند شده، پیام‌های عصبی را از عصب صورتی یا سه‌قلوی سمت سالم دریافت می‌کند و می‌تواند صورت سمت فلج را مقداری کمکی در حد یک سانتیمتری تکان دهد. یک سانتیمتری که البته زندگی بیماران دچار فلج صورت را کاملا متحول می‌کند و می‌تواند با حرکت دادن گوشه لب آنها عملکرد اجتماعی‌شان را ارتقا دهد.
این عمل علاوه بر کاتیلن، در مورد ۱۶ بیمار دیگر هم انجام شد. ۱۵ عمل از ۱۷ عمل انجام‌شده موفقیت‌آمیز بودند.